GEBOREN
Dat ooit aan een draad hing
dat ik de baarmoeder levend
verlaten zou
Dat mijn moeder mij de kerk in droeg
en wiegde op haar zacht
blijf mij nabij
Dat mijn vader mij boven de doopvont
vasthield het water mij overspoelde
mij verdronk
Ik stond op loop in de kerk wieg
op het zachte wol vertrouw
dat koorden mij dragen
Maar durf de vilten schoot van verlangen
gehangen aan draad niet in
bang dat ik eeuwig val
Ooit moet een mens opnieuw geboren
maar het mysterie van het hoe
wie ontraadselt het
Ik geef mij over buig mij glijd
op mijn zij knieën
aan mijn borst
Dit gaat nog: een foetus door een
oog terug in het zacht
van aanvang
Maar ik red het niet zonder hulp
om nieuw te worden
geboren
Bij “Building an installation” / “The despite act” van Elis Vermeulen in de Grote Kerk te Veere, juli 2013